Osoby związane branżowo oraz interesujący się architekturą, często mogą napotkać termin: projektowanie zrównoważone. Co to za metoda i czym różni się od projektowania tradycyjnego? Wyjaśniamy w tym artykule.
Projektowanie zrównoważone (czasami określane również jako projektowanie ekologiczne lub projektowanie zrównoważonego rozwoju) to podejście projektowe, które ma na celu tworzenie rozwiązań, produktów, systemów lub środowisk spełniających potrzeby obecnych pokoleń, przy jednoczesnej dbałości o przyszłe pokolenia. Jest to projektowanie ukierunkowane na rozwiązania ekologiczne, które nie niszczą środowiska.
Projektowanie zrównoważone opiera się na trzech podstawowych filarach: ekologicznym, społecznym i ekonomicznym. Oznacza to, że rozwiązania projektowe powinny być przyjazne dla środowiska, promować społeczne korzyści i być ekonomicznie wykonalne.
W kontekście ekologicznym projektowanie zrównoważone dąży do minimalizowania negatywnego wpływu na środowisko naturalne. Dotyczy to redukcji emisji gazów cieplarnianych, ograniczenia zużycia zasobów naturalnych, minimalizacji produkcji odpadów i zanieczyszczeń oraz ochrony bioróżnorodności.
Aspekt społeczny projektowania zrównoważonego koncentruje się na tworzeniu przestrzeni i produktów, które są bezpieczne, zdrowe i sprzyjające dla społeczności. Obejmuje to uwzględnienie aspektów takich jak dostępność dla osób o różnych potrzebach, integracja społeczna, tworzenie miejsc pracy oraz zwiększenie jakości życia mieszkańców.
Wymiar ekonomiczny projektowania zrównoważonego ma na celu zapewnienie efektywności ekonomicznej i długotrwałej rentowności projektów. Oznacza to, że rozwiązania powinny być opłacalne zarówno w krótkim, jak i długim okresie czasu, uwzględniając koszty eksploatacji, konserwacji i utylizacji.
Projektowanie zrównoważone ma swoje korzenie w ruchu zrównoważonego rozwoju, który narodził się w drugiej połowie XX wieku w odpowiedzi na rosnące zanieczyszczenie środowiska, wyczerpywanie zasobów naturalnych i nierówności społeczne.
Projektowanie zrównoważone wyewoluowało z potrzeby dostosowania praktyk projektowych do celów zrównoważonego rozwoju. W obszarze architektury i urbanistyki pojawiły się dążenia do tworzenia budynków i miast, które minimalizują negatywny wpływ na środowisko i zapewniają dobre warunki życia dla mieszkańców.
Projektowanie zrównoważone coraz częściej stosowane jest w kontekście aranżacji wnętrz. Potrzeba projektowania integralnego stanowi niejaką ewolucję standardowych metod tworzenia domowych przestrzeni. Aktualnie jakość inwestycji opiera się także na dbałości o parametry środowiskowe, takie jak: emisja CO2, zmniejszenie liczby odpadów czy redukcja bilansu energetycznego. Od pewnego czasu projektowanie zrównoważone stało się szeroko akceptowaną i rozwijającą się dziedziną, z coraz większym zaangażowaniem projektantów, firm, instytucji i społeczności.
